Η λύση της καύσης ξύλου έχει προσφέρει μια λύση για οικονομική θέρμανση στα νοικοκυριά. Χρειάζεται ωστόσο μεγάλη προσοχή, ιδιαίτερα στην ποιότητα του ξύλου που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. Μια λάθος επιλογή μπορεί να μας κοστίσει ακριβά.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι όλα τα ξύλα δεν είναι το ίδιο κατάλληλα για καύση. Καταρχήν ερευνήστε την αγορά και βεβαιωθείτε ότι τα καυσόξυλα που αγοράζετε για χρήση σε τζάκι ή σε ξυλόσομπες είναι καλά και δεν θα σας δημιουργήσουν προβλήματα.

Μια βασική συμβουλή είναι, να αποφύγετε τις υπερβολικά χαμηλές τιμές. Είναι αδύνατον να βρείτε οποιοδήποτε προϊόν να πωλείται υπερβολικά φθηνά χωρίς να έχει κάποιο πρόβλημα.

Τι πρέπει να έχουμε στο νου μας:

• Η επιλογή των ξύλων να γίνεται με μεγάλη προσοχή. Ορισμένα είδη παράγουν πολύ καπνό και έχουν δυσάρεστη οσμή ή «σκάνε».
• Η προμήθεια των καυσόξυλων να γίνεται το καλοκαίρι ή το αργότερο μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Έτσι θα τα αγοράσουμε «στεγνά», γλιτώνοντας χρήματα που θα πληρώναμε όχι για καύσιμη ύλη αλλά για την υγρασία που τα ξύλα διαθέτουν το φθινόπωρο.
• Για να έχουμε την “τέλεια” φωτιά χρειάζεται συνδυασμός 2-3 διαφορετικών ξύλων.
• Αποθηκεύουμε τα ξύλα μας σε μέρος χωρίς υγρασία, καλά αεριζόμενο, προστατεύοντάς έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν να βραχούν.
• Αποφεύγουμε ρητώς βαμμένα ή επεξεργασμένα ξύλα ή κομμάτια επίπλων, καθώς όταν καίγονται απελευθερώνουν τοξικές αναθυμιάσεις και επικίνδυνα καυσαέρια.
• Αποφεύγουμε τη χρήση χημικών προσαναμμάτων, με παράγωγα πετρελαίου και άλλες ανθυγιεινές ουσίες, αλλά μόνο φυσικά, από λεπτά, ξερά κλαράκια ή δαδιά.

Αυτό που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε πρακτικά το ποσοστό της ζέστης που θα επιτύχουμε στο χώρο μας με την καύση κάθε ξύλου είναι η θερμαντική του αξία.Έτσι ονομάζεται η δύναμη που μετρά την ικανότητα παραγωγής θερμικής ενέργειας που παράγεται από την πλήρη καύση ενός κιλού ξερού ξύλου.

Ωστόσο, αυτό είναι μια γενική μέτρηση που δε λαμβάνει υπόψιν τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης. Για παράδειγμα, όλοι ξέρουμε ότι το πεύκο είναι πολύ επικίνδυνο για κύριο υλικό καύσης στο τζάκι, καθώς σκάει και εγκυμονεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς σε υλικά που βρίσκονται κοντά σε αυτό.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν όλα τα είδη ξύλου να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμη ύλη, καθώς και ότι δε δίνουν όλα τα καυσόξυλα τα ίδια θερμικά αποτελέσματα.

Γενικά υπάρχουν δύο τύποι καυσόξυλων, τα μαλακά και τα ξηρά. Η διαφορά τους έγκειται στην πυκνότητα του ξύλου. Όσο πιο μικρή είναι η πυκνότητα του ξύλου, δηλαδή όσο περισσότερο κενό χώρο έχουν (άρα και περισσότερο οξυγόνο), τόσο ευκολότερα καίγονται. Αντίθετα τα «σκληρά» ξύλα έχουν μεγάλη πυκνότητα, άρα λιγότερο κενό χώρο και λιγότερο οξυγόνο, το οποίο σημαίνει ότι χρειάζονται περισσότερη ώρα για να καούν.

Για την ιδανική φωτιά βέβαια χρειάζεται ο συνδυασμός και των δύο ειδών .Ας δούμε αναλυτικά την απόδοση κάθε καυσόξυλου:

Α. Σκληρού τύπου καυσόξυλα

Δημοφιλή είδη σκληρού ξύλου για καύση:

Δρυς

Το ξύλο της δρυός είναι από τα αγαπημένα των καταναλωτών, κυρίως για την ωραία φλόγα που δίνει και τη διάρκεια καύσης. Ο δρυς έχει μεγάλο βάρος.Είναι πυκνό, καίγεται με ήρεμη και μακριά φλόγα και είναι πιο οικονομικό από τα υπόλοιπα, άρα αποτελεί ιδανική επιλογή για καυσόξυλο (4.700 kcal/kg).

Ελιά

Η ελιά κάνει μικρή και ήρεμη φλόγα, ενώ ανάβει σχετικά εύκολα.Καίγεται αργά, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια της φωτιάς,προσφέροντας οικονομική θέρμανση στον χώρo (4.100 kcal/kg).

Β. Μαλακού τύπου καυσόξυλα

Δημοφιλή είδη μαλακού ξύλου για καύση:

Πεύκο

Χρησιμοποιείται πάρα πολύ στην Ελλάδα, κυρίως ως προσάναμμα. Φλέγεται πολύ γρήγορα και το ίδιο γρήγορα καίγεται. Γι αυτό το λόγο, χρειάζεται συχνή ανανέωση. Δεν προτείνεται για χρήση σε τζάκια, σόμπες ή λέβητες παρά μόνο στην αρχή ως προσάναμμα, καθώς έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ρητίνη. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις σπίθες που τυχόν πετάει, και ως εκ τούτου απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή για τον κίνδυνο πυρκαγιάς και η συνεχής χρήση τους μπορεί να προκαλέσει φθορές στη συσκευή ( 4.800 kcal/kg).

Οξιά

H καύση της οξιάς διαρκεί περισσότερο από του πεύκου γιατί πρόκειται για σκληρό ξύλο με πυκνότητα και βάρος. Παρ όλα αυτά, ο χρόνος καύσης της δεν μπορεί να προσεγγίσει τον αντίστοιχο της δρυός ή της ελιάς.
Η οξιά έχει την ιδιότητα να μη «σκάει» τόσο πολύ και ανάβει χωρίς δυσκολία.
Χρησιμοποιείται στην κυρίως καύση και όχι για προσάναμμα. Η οξιά κόβεται και σε μικρά κομμάτια τα οποία χρησιμοποιούνται για τις ξυλόσομπες (Οξιά 4.700 kcal/kg).

Μια εναλλακτική λύση για θέρμανση είναι τα pellets. Αν είναι πιστοποιημένα για την ποιότητα και τη σύστασή τους, τα pellets έχουν πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα καυσόξυλα. Παράγουν λιγότερο καπνό και η καύση τους είναι πιο αργή αλλά και σταθερή. Παρόλα αυτά, δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό pellets που κυκλοφορούν στην αγορά είναι αμφιβόλου προελεύσεως και εντελώς ακατάλληλα.

Χλωρά ξύλα

Τα χλωρά φρεσκοκομμένα ξύλα έχουν πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία και είναι πολύ δύσκολο να πάρουν φωτιά. Ακόμα και στην περίπτωση ωστόσο που θα ανάψουν, θα παράξουν πολύ μεγάλα ποσά καπνού, λόγω της εξάτμισης των υγρών τους. Τα ξύλα θα πρέπει να έχουν στεγνώσει για τουλάχιστον 6-8 μήνες πριν τη χρήση τους, ενώ ορισμένοι τύποι ξύλου χρειάζονται ακόμη και 2 χρόνια για να φτάσουν σε ένα ανεκτό επίπεδο.

Επεξεργασμένο ή βαμμένο ξύλο

Αρκετά επεξεργασμένα και βαμμένα ξύλα περιέχουν επικίνδυνα χημικά. Σε περίπτωση που αυτό το ξύλο καεί, τα χημικά που θα απελευθερωθούν στον αέρα θα έχουν ολέθρια αποτελέσματα για την υγεία μας και το περιβάλλον.

Θαλασσόξυλα

Τα ξύλα που έχει ξεβράσει η θάλασσα χρειάζονται τεράστια προσπάθεια για να ανάψουν, καθώς τα ξύλα αυτά λόγω της μεγάλης παραμονής τους στη θάλασσα έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι. Σε περίπτωση καύσης τέτοιων ξύλων, είναι πιθανόν να εκλυθούν διοξίνες, που είναι καρκινογόνες.

Πολύ μεγάλα κούτσουρα

Τα κούτσουρα με διάμετρο μεγαλύτερη από 20 εκατοστά είναι καλό να σχίζονται πριν χρησιμοποιηθούν. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως με το να ρίχνουν τεράστια κούτσουρα στη φωτιά θα έχουν περισσότερη φλόγα. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει. Στην ουσία θα έχουμε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

5 tips για να ελέγχουμε την υγρασία των ξύλων

• Κατ’ αρχάς ελέγχουμε εξωτερικά το ξύλο. Συχνά το ξερό ξύλο έχει στη διατομή του αρκετές ρωγμές. Αυτό είναι μια καλή ένδειξη για μερικά είδη ξύλου, όπως η οξιά και το πεύκο
• Ένα άλλο κριτήριο που πρέπει να λάβουμε υπόψιν είναι το βάρος. Το χλωρό ξύλο είναι πιο συμπαγές και βαρύ στο χέρι.
• Το χλωρό ξύλο την ώρα που καίγεται αποβάλει την υγρασία του και από την επιφάνεια της τομής του, όπου βλέπουμε φουσκάλες που “βράζουν” κάνοντας χαρακτηριστικό ήχο.
• Μια άλλη πρακτική για να καταλάβουμε αν τα ξύλα που πήραμε είναι χλωρά είναι να παρακολουθήσουμε τον καπνό που βγάζουν όταν καίγονται. Ο πυκνός άσπρος καπνός υποδηλώνει μεγάλη υγρασία ενώ ο ελάχιστος έως μηδενικός άσπρος καπνός μας δείχνει στεγνά και ξερά ξύλα.
• Τέλος αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει περισσότερο είναι ένας μετρητής υγρασίας ξύλου ή αλλιώς υγρασιόμετρο,(τον οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε από μάντρες ξυλείας).